عیب یابی سازه ها با در نظر گرفتن عدم قطعیت ها

تشخیص موقعیت و شدت خرابی یکی از مراحل مهم در حفظ و نگهداری سازه ها می باشد. خرابی ایجاد شده در سازه معمولا? به علت طراحی نکردن دقیق یر اساس آیین نامه ها و رعایت نکردن نکات اجرایی حین ساخت و یا به علت زیاد بودن سن سازه و عدم بازرسی به موقع سازه می باشد. عیب یابی سازه ها با دو روش کلی و محلی انجام می گیرد. استفاده از روش های کلی که مبتنی بر رفتار سازه می باشند?به علت افزایش ابعاد سازه ها و مشکلات موجود? مرسوم شده اند. خرابی در سازه موجب تغییر در مشخصات فیزیکی سازه و در پی آن? موجب تغییر در پاسخ های ناشی از تحریک سازه می گردد. با مقایسه این پاسخ ها با پاسخ های سازه سالم و آنالیز کردن آن ها? می توان موقعیت و شدت خرابی در عضوهای سازه را بدست آورد. از آنجایی که وجود عدم قطعیت هایی همچون خطاهای مدل کردن و خطاهای اندازه گیری در عیب یابی سازه ها اجتناب ناپذیرند استفاده از روش های آماری و احتمالاتی در این زمینه کاربرد گسترده ای پیدا کرده اند. در این تحقیق با استفاده از آنالیز حساسیت با در نظر گرفتن عدم قطعیت در اندازه گیری فرکانس های بدست آمده به عیب یابی سازه پرداخته شده است. در ضمن خرابی به صورت کاهش در مدول الاستیسیته لحاظ شده است.